Μήπως είναι έτσι τα «πράγματα»;

Στην εποχή μας, για τα πάντα μάθαμε να εξαρτιόμαστε από την ύλη. Πλέον δεν μας υπηρετεί, αλλά την υπηρετούμε. Μπορεί όλα γύρω μας να είναι φτιαγμένα από ύλη, αλλά υπάρχουν και κάποια τα οποία δεν υπόκεινται σ’ αυτόν τον χαρακτηρισμό. Αυτά είμαι της γνώμης πως είναι η σκέψη, η συνείδηση, η αποφασιστικότητα, η άμιλλα, η θέληση, η τόλμη, η αγάπη και η… ανθρωπιά. Είναι έννοιες του εγκεφάλου μας οι οποίες βρίσκονται πολύ μακριά από τη λέξη ύλη. Μπορούμε να δημιουργήσουμε ή να οικοδομήσουμε ό,τι θέλουμε με την ύλη. Πιστεύω

πως όποιος εκτιμάει έναν συνάνθρωπό του θεωρώντας τον ανώτερο μόνο και μόνο επειδή είναι πλούσιος, σύντομα θα αποβεί ζημιογόνος προς το κοινωνικό σύνολο.

Ό,τι κι αν γινόταν, ανέκαθεν, στην ανθρωπότητα, οι πόλεμοι, οι συρράξεις και οι φιλονικίες, εκτός από την αλαζονική εδαφική κυριαρχία, ήταν και θα είναι για την ανίατη ασθένεια που ονομάζεται οικονομική ισχύς.

Στην ψυχή μας, στον νου μας, στην αληθινή μόρφωση, στα αισθήματα, στις αξίες και στις ανθρώπινες σχέσεις δεν δίνουμε πια σχεδόν καμία σημασία. Πόσα χρήματα θα πρέπει να βγάζω, ώστε να μπορώ να διαθέτω και μεγάλη αξία στους γύρω μου! Δώσαμε συνώνυμες ερμηνείες στις λέξεις δύναμη, αξία και χρήμα.

Μας λένε «τα πλούτη πολλοί εμίσησαν, αλλά τη δόξα ουδείς».

Μέγα λάθος. Στην εποχή μας καταφέραμε να το τροποποιήσου-

με, κάνοντάς το ακόμα πιο «σοφό»: «τη δόξα πολλοί εμίσησαν,

αλλά τα πλούτη ουδείς». Αυτό, εξάλλου, το επιβεβαιώνει και η

φράση «ο χρόνος είναι χρήμα». Ο χρόνος, όμως, για μένα, δεν εί-

ναι χρήμα, αλλά ζωή! Εάν περάσουν 24 ώρες, όλοι μας θα έχουμε

γεράσει κατά μία μέρα. Δεν υπάρχει κανένα χρηματικό ποσό που,

αν το δώσουμε, θα μπορέσει να μας την ξαναφέρει πίσω!